۴۰ کیلومتری استان قزوین، در بخش «الموت» شرقی، روستایی وجود دارد که به اسم کوچه هایش مشهور است.
به گزارش دید، سر هر کوچه، پس‌کوچه‌ای در «دینه‌کوه» -یا طبق آن‌چه قدیم‌ترها خوانده می‌شد «دیمِ کوه- به‌معنی چسبیده به کوه» تابلویی به‌اسم مادربزرگی نصب‌شده‌است. «ماه‌منیر»، «نازخانوم»، «زرینگیس» و «گلافروز». این زنان به‌جز تعداد اندکی، همگی از دنیا رفته‌اند، اما به‌لطف ابتکار شورای روستای اسم و یادشان ماندگار شده‌اند.
ماجرا به دو سال پیش برمی‌گردد و آن‌چه درباره‌اش حرف می‌زنیم، خبر داغ و تازه‌ای نیست. احتمالاً پیش از این در گزارش‌های تلویزیونی و روزنامه‌های یا در فضای مجازی، درباره دینه‌کوه چیزهایی شنیده شده یا خوانده‌اید. بعد از انتشار اسم و عکس کوچه‌های دینه‌کوه، سیل توجه رسانه‌های به‌سمت اش سرازیر شد. همه شوراهای خلاقیت را تحسین می‌کردند و از حس و حال خوبی که باعث شد، حرف می‌زدند.
حالا می‌خواهم بدانم بعد از دو سال در کوچه، پس‌کوچه‌های دینه‌کوه چه خبر است و توجهات و تحسین‌ها چه چیزی عایدش کرده است.