زباله‌های پلاستیکی حیوانات کوچک دریایی را از رابطه جنسی و تولیدمثل موثر بازدارد

مجمع جهانی اقتصاد هشدار داده که تا سال ۲۰۵۰ میزان پلاستیک‌ها در اقیانوس‌ها بیشتر از ماهی‌ها خواهد شد. پلاستیک‌ها به معنای واقعی کلمه همه جا هستند و اکنون یک تحقیق جدید نشان داده که زباله‌های پلاستیکی رایج سخت‌پوستانی مانند میگو را از رابطه جنسی بازمی‌دارد.

الکس فورد اکوتوکسیکولوژیست از دانشگاه پورتسموث در بریتانیا می‌گوید: «این موجودات معمولاً در سواحل اروپا یافت می‌شوند، جایی که مقدار قابل توجهی از رژیم غذایی‌ ماهی‌ها و پرندگان را تشکیل می‌دهند. اگر آن‌ها به خطر بیفتند، بر کل زنجیره غذایی تأثیر خواهد گذاشت. »

در مجموعه‌ای از آزمایشات، بیدمی گرین اوجو، سم‌شناس محیط زیست پورتسموث و همکارانش، گونه کوچک سخت پوستان مالاکوستراکان به نام Echinogammarus marinus را در معرض تنها چهار مورد از حدود ۱۰۰۰۰ افزودنی شیمیایی احتمالی موجود در پلاستیک قرار دادند.

این چهار افزودنی انتخاب شدند زیرا مشکوک به ایجاد مشکل سلامتی برای انسان هم هستند. دو ماده شیمیایی که بررسی شدند (DBP و DEHP) بودند و استفاده از آنها در اروپا مجاز نیست. دو ماده شیمیایی دیگر هیچ محدودیتی برای استفاده ندارند و در بسیاری از محصولات خانگی یافت می‌شوند. آزمایش می‌خواست نشان بدهد که این مواد شیمیایی بر رفتار جفت‌گیری آبزیان تأثیر می‌گذارد.

با وجود مقررات اخیر، سه مورد از این ترکیبات در ۳۰ ماده شیمیایی رایج شناسایی شده در آب‌های سطحی و زیرزمینی انگلستان پیدا شده است.

هر چهار ماده آزمایش شده باعث کاهش موفقیت جفت‌گیری سخت پوستان را از طریق تغییر در رفتار آن داشتند.

علاوه بر این، دو ماده شیمیایی آزمایش شده، ‌تری فنیل فسفات (TPHP) و دی بوتیل فتالات (DBP) باعث کاهش تعداد اسپرم می‌شوند.

اگرچه حیوانات در آزمایش در معرض غلظت‌های بسیار بالاتر از آنچه که معمولاً در محیط زیست است، قرار گرفتند، اما نتایج نشان می‌دهد که این مواد شیمیایی می‌توانند بر تعداد اسپرم تأثیر بگذارند.

می‌توان تصور کرد که اگر آزمایشی را روی میگو‌هایی انجام شود که برای مدت طولانی‌تر یا در مراحل حساس زندگی‌شان در معرض تماس قرار گرفته‌اند، بر سطح و کیفیت اسپرم آن‌ها هم تأثیر می‌گذارد.

با اینکه دو ماده شیمیایی دیگر باعث کاهش تعداد اسپرم نمی‌شوند، ممکن است بر کیفیت اسپرم تأثیر بگذارند.

در آزمایشگاه، هنگامی که E. marinus که می‌خواست جفت‌گیری کند، اگر در معرض سطوح پایین NBBS، TPHP و DEHP قرار می‌گرفت، دفعات کمتری جفت‌گیری می‌کرد.

چنین یافته‌هایی، تحقیقات دیگری پیشین را تایید می‌کنند که آنها هم نشان داده بودند که قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض پلاستیک‌ها و افزودنی‌های آن‌ها بر سلامت حیوانات تأثیر می‌گذارد.

پس آژانس‌های محیط‌زیست در سراسر جهان می‌خواهیم باید به داده‌های رفتاری توجه بیشتری داشته باشند، زیرا گاهی اوقات این داده‌ها چیز‌هایی را به ما نشان می‌دهند که آزمایش‌های سم‌شناسی معمولی نشان نمی‌دهند.

جالب است که فقط ۲۰ شرکت مسئول بیش از نیمی از پلاستیک‌های یکبار مصرف جهان هستند و احتمالاً نقشی سیاسی و اجتماعی در تقویت اعتیاد استفاده ما از پلاستیک داشته‌اند.

استفاده زیاد از پلاستیک می‌تواند به ششمین انقراض دسته جمعی زمین منجر شود.

ما باید در مورد این مواد شیمیایی و نحوه تأثیر آن‌ها بر رفتار جانداران بیشتر بدانیم. رفتارهایی مانند تغذیه، نزاع حیوانات با هم یا پرواز و تولید مثل. اینها در زندگی حیوانات مهم هستند و هر رفتار ناکارآند ممکن است شانس بقا را کاهش دهد.

این تحقیق در Environmental Pollution منتشر شده.