افرادی مانند خوانندگان، سخنران‌ها و معلمان در معرض خطر آسیب رساندن به تارهای صوتی خود در اثر استفاده بیش از حد هستند. به تازگی یک سیستم پوشیدنی آزمایشی طراحی شده تا با هشدار دادن به کاربران در هنگام نزدیک شدن به آستانه صوتی خود، از این اتفاق جلوگیری کند.
این دستگاه توسط تیمی از دانشمندان مواد، مهندسان زیست‌پزشکی، خوانندگان اپرا و یک آسیب‌شناس گفتار زبان به سرپرستی پروفسور جان آ. راجرز از دانشگاه نورث وسترن ساخته شده است.
این دستگاه شامل دو بخش است: یک حسگر که به پوست روی جناغ سینه فرد پوشنده می‌چسبد و یک بخش بازخورد لمسی که روی مچ دست شخص بسته می‌شود و هر دو به صورت بی سیم از طریق بلوتوث به یک برنامه در گوشی هوشمند کاربر متصل می‌شوند.
حسگر به طور مداوم ارتعاشات تارهای صوتی کاربر را تشخیص می‌دهد – اما تحت تاثیر صدای بیرونی قرار نمی‌گیرد – و خوانش‌های خود را به برنامه منتقل می‌کند.
سپس الگوریتم‌های مبتنی بر یادگیری ماشینی، داده‌ها را پردازش می‌کنند و فرکانس، حجم، دامنه و مدت تمام صداهای کاربر را در زمان‌های مختلاف، مشخص می‌کنند.
این الگوریتم‌ها بیش از ۹۵ درصد در تمایز بین آواز خواندن و صحبت کردن دقیق هستند.
اگر برنامه تشخیص دهد که شخص به طور خطرناکی به آستانه خاصی که قبلاً برای خود تعیین کرده بود نزدیک می‌شود، با ایجاد لرزش بخش بازخورد لمسی روی مچ به او هشدار می دهد.
سپس کاربر متوجه می‌شود که برای مدتی سکوت کند تا به تارهای صوتی خود استراحت دهد. حتی یک استراحت به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ممکن است کافی باشد.
نمایشگر روی برنامه اطلاعات بیشتری در مورد فعالیت صوتی کاربر به همراه توصیه‌هایی برای استراحت مناسب ارائه می‌دهد.
مهمتر از همه برای افرادی که از حفظ حریم خصوصی آگاه هستند، سیستم آنچه را که کاربر می گوید ضبط نمی‌کند.
مردم گاهی فراموش می‌کنند که چه میزان حرف می‌زنند. همچنین خوانندگان باتجربه کلاسیک تمایل بیشتری به استفاده از اوج آواز خود دارند.اما برخی از مردم اغلب نمی دانند که چقدر به تارهای صوتی‌شان فشار می آورند. این دستگاه می‌خواهد به آنها آگاهی بیشتری بدهد تا از آسیب جلوگیری کند.
منبع: مجله Proceedings of the National Academy of Sciences و دانشگاه نورث وسترن