دارپا به دنبال آزمایش تونل باد یک هواپیمای X در مقیاس کوچک که از هوای فشرده به جای سطوح کنترلی روی دم استفاده می‌کند، است.
قرارداد فاز ۲ برای برنامه CRANE (کنترل هواپیمای انقلابی با افکتور‌های جدید) به Aurora Flight Sciences داده شده است.
از هواپیمای برادران رایت تا اف-۳۵، تقریباً هر هواپیمایی که تا به حال ساخته شده برای هدایت پرواز روی بال یا دم شهپر – بالابرنده- – برآکش یا برآافزا داشتند تا فشار‌ها و نیرو‌ها را به این وسیله تغییر بدهد.
هدف دارپا در این برنامه هواپیمای ایکس است که بتوان بدون کنترل پرواز فیزیکی هواپیما را به حرکت درآورد.
اما چرا؟
این آژانس امیدوار است که وزن و پیچیدگی مکانیکی موجود در سطوح کنترلی متحرک را از بین ببرد و می‌خواهد وزن این سیستم‌های کنترلی را به بال‌های ضخیم‌تر و سوخت بیشتر بدهد و می‌خواهد سیستم‌های پرواز را ساده‌سازی کند، عملکرد کلی را بهبود بخشد و زوایای حمله بالاتر را فعال کند.
به این ترتیب این هواپیما هیچ قسمت متحرک بیرونی نخواهد داشت. در عوض با استفاده از کنترل جریان فعال (AFC)، با استفاده از مجموعه‌ای از آرایه‌های نازل در امتداد بال‌های متصل به یک سیستم هوای تحت فشار، قادر به دمیدن انفجار‌های کنترل‌شده هوا است که می‌تواند مستقیماً فشار هوا و جریان را در اطراف هواپیما تغییر دهد و با لایه‌های مرزی بین جریان‌های هوا که با سرعت‌های مختلف حرکت می‌کنند، تعامل کند.
Aurora Flight Sciences تا به امروز عمدتاً در یک تونل باد آزمایش شده. در آزمایش مدل فاز ۱، این شرکت یک نمونه اولیه هواپیما در مقیاس ۲۵ درصد با ۱۱ سطح کنترل متحرک متحرک، و همچنین ۱۴ بانک AFC که توسط ۸ کانال تأمین هوای قابل کنترل به صورت جداگانه تغذیه می‌شوند، ساخت.
اکنون با آغاز فاز ۲ پروژه، آرورا طراحی مهندسی، ساخت یک هواپیمای آزمایشی بدون سرنشین AFC را با طول بال ۳۹ متر و وزن ناخالص ۳۱۷۵ کیلوگرم آغاز کرده است با توانایی پرواز با سرعت ۰.۷ ماخ (۸۶۴ کیلومتر در ساعت).
این یک ماشین ماژولار خواهد بود که می‌توان بال‌های قابل تعویض روی آن برای آزمایش اشکال مختلف بال‌ها نصب کرد.
منبع: دارپا