مدل‌های جهانی پیش‌بینی می‌کنند که باید بتوان بسیار بیشتر از روند کنونی، بقایای ابرنواخترها را پیدا کنیم. اکنون، تصویر جدیدی از تلسکوپ‌های رادیویی حساس این بقایای پنهان را آشکار کرده است.
هنگامی که بسیاری از ستارگان به پایان عمر خود می‌رسند، به صورت یک ابرنواختر منفجر می‌شوند و ابری از مواد در حال گسترش را از خود به جای می‌گذارند. اما داستان به این سادگی نیست. چرا که بر اساس سن و چگالی کهکشان راه شیری، اخترشناسان محاسبه می‌کنند که ما باید پنج برابر بیشتر از آنچه تاکنون کشف شده، بقایای ابرنواختر ببینیم.
پس این سؤال واضح در ذهن ایجاد می‌شود که آنها آخر کجا هستند؟
مشخص است که بقایای ابرنواخترها ناپدید نشده‌اند، فقط آنها برای اکثر ابزارهای ما نامرئی هستند. برای شناسایی آنها، اخترشناسان مشاهده‌های دو تلسکوپ رادیویی در استرالیا، یعنی رادیوتلسکوپ پارکز و ASKAP را ترکیب کردند که هر کدام دارای مزایای متفاوتی هستند. Parkes می‌تواند داده‌های گسترده‌تری را ثبت کند، در حالی که عکس‌های ASKAP وضوح بالاتری دارند و جزئیات بسیار خوبی را ارائه می‌دهند.
این دو تلسکوپ رادیویی با ترکیب قدرت‌هایشان، منطقه‌ای حدود ۱ درصد از صفحه کهکشانی کهکشان راه شیری را نقشه‌برداری کردند. بایستی هفت بقایای ابرنواختر در این ناحیه قابل مشاهده است، اما تصویر جدید بیش از ۲۰ مورد جدید را نشان داد.
حباب‌های درخشان‌تر در تصویر، بقایای ابرنواختر هستند، در حالی که لکه سبز نشان‌دهنده گاز هیدروژن بین آنهاست که می‌تواند به تولد ستارگان جدید کمک کند.
و این تازه اول کار است. هر دو تلسکوپ در حال حاضر برای پروژه‌های طولانی‌مدتی استفاده می‌شوند که بخش زیادی از کهکشان راه شیری را نقشه‌برداری می‌کنند و منطقه‌ای حدود ۱۰۰ برابر بزرگ‌تر از این تصویر را با همان سطح جزئیات پوشش خواهند داد. این تیم می‌گوید که این کار باید ۱۵۰۰ بقایای ابرنواختر جدید را نشان دهد.
منبع: ، The Conversation