بر اساس یک مطالعه جدید که خوردن با محدودیت زمانی (TRE) را با الگوی غذایی معمولی (یا UEP) مقایسه کرد، این کاهش کالری است که بیشترین تفاوت را ایجاد می‌کند. این یافته‌ها می‌تواند در آینده، بهبه رویکرد‌های بهتری برای مقابله با مشکل رو به رشد چاقی در سراسر جهان بینجامد.
تیمی از محققان به رهبری دانشگاه جانز هاپکینز در ایالات متحده، ۴۱ شرکت‌کننده بزرگسال مبتلا به چاقی و پیش دیابت یا دیابت کنترل شده با رژیم غذایی را انتخاب کردند. سپس داوطلبان در یک گروه TRE یا یک گروه UEP قرار گرفتند و رژیم‌های غذایی هم‌کالری (مطابق با کالری) برای هر فرد تعیین شد.
صرف نظر از اینکه اشخاص در کدام گروه بودند، کاهش وزن قابل توجهی رخ داد. گروه TRE به طور متوسط ۳.۲ کیلوگرم و گروه UEP به طور متوسط ۲.۶ کیلوگرم، وزن کم کردند.
سایر نشانگر‌ها – از جمله سطح گلوکز، دور کمر، فشار خون و سطح چربی – در هر دو گروه مشابه بودند که شان می‌دهد که زمان صرف غذا خیلی مهم نیست.
گروه TRE فقط مجاز به خوردن در ساعات ۸ صبح و ۶ بعدازظهر – یک پنجره ۱۰ ساعته بود (اگرچه برخی از رژیم‌های TRE آن را تا چهار ساعت کاهش می‌دهند). در مقایسه، اعضای گروه UEP می‌توانستد بین ساعت ۸ صبح تا نیمه‌شب غذا بخورند.
پس کلا پایبندی به پنجره‌های زمانی خاص ممکن است به خودی خود مستقیماً به کاهش وزن کمک نکند، ولی به صورت غیرمستقیم به کاهش کالری دریافتی کمک می‌کند. مثلا از رفتن سر یخچال در ساعات آخر شب و به صاطلاح ریزه‌خواری‌های این ساعات پیشگیری می‌کند.
اگرچه TRE مؤثرتر از سایر مداخلات رژیمی برای کاهش وزن نیست، اما با حذف نیاز به کالری شماری، رویکردی ساده برای درمان چاقی به بیماران ارائه می‌دهد.
این تحقیق در مجله Annals of Internal Medicine منتشر شده.