بسیاری از جوهر‌های تتو یا خالکوبی ایالات متحده حاوی مواد ناشناخته‌ای هستند که می‌توانند به سلامت شما آسیب برسانند

تحقیقات جدیدی، جوهر‌های خالکوبی تولیدکنندگان بزرگ و کوچک آمریکایی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و مشخص شده که که ۹۰ درصد آن حاوی موادی است که روی برچسب ذکر نشده است. حتی در برخی موارد، ترکیبات فهرست نشده برای انسان مضر شناخته شده‌اند.

خالکوبی این روز‌ها در کشورهای زیادی روتین شده و تجارت بزرگی شده. در سرتاسر جهان، نگرش‌های جامعه نسبت به این نوع هنر تغییر کرده که با افزایش شدید تعداد افرادی که خالکوبی می‌کنند، همراه بوده است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۳، تخمین‌زده شد که حدود ۳۲ درصد از بزرگسالان ایالات متحده حداقل یک خالکوبی دارند، در حالی که حدود ۲۳ درصد بیش از یک خالکوبی داشته‌اند.

با توجه به محبوبیت این شکل از آرایش بدن، تصور خام ما ممکن است این باشد که خود محتویات جوهر خالکوبی از برندهای خوب، شاید بی‌خطر باشند.

برای آزمایش درستی این فرض، محققان دانشگاه بینگهامتون، در آزمایشگاهی که توسط جان سویرک، استادیار شیمی، تأثیر بالقوه نور بر روی خالکوبی را بررسی کردند و خود موادر را تجزیه شیمیایی کردند. آنها متوجه شد که جوهر‌های خالکوبی حاوی موادی هستند که روی برچسب‌ آنها ذکر نشده.

سوالی که ایجاد شد این بود که:آیا این مواد فهرست نشده، حاصل برهمکنش نور و تجزیه مواد هستند یا از اول وجود داشته‌اند؟

موزمن و همکارانش جوهر‌های خالکوبی را از ۹ سازنده در ایالات متحده – هم شرکت‌های بزرگ و جهانی و هم تولیدکنندگان کوچک‌تر – تجزیه و تحلیل کردند. جوهر‌های آنالیز شده در شش رنگ بودند.

از ۵۴ جوهری که آن‌ها بررسی کردند، ۴۵ مورد (۹۰ درصد) دارای اختلافات عمده‌ای بین برچسب و محتوای واقعی آن‌ها بودند، از جمله رنگدانه‌های متفاوت از موارد ذکر شده یا حتی افزودنی‌های فهرست نشده.

به طور قابل توجهی، بیش از نیمی از جوهر‌ها حاوی پلی‌اتیلن گلیکول بودند، یک ماده شیمیایی که برای درمان یبوست استفاده می‌شود، اما قرار گرفتن بدن به صورت مزمن در برابر آن باعث آسیب بدنی می‌شود. ۱۵ درصد جوهرها حاوی پروپیلن گلیکول بودند که به گفته نویسندگان یک آلرژن بالقوه است (اگرچه FDA ایالات متحده آن را به طور کلی ایمن می‌داند

سایر محتویات فهرست نشده شامل هگزامتیلن تترامین، آنتی بیوتیکی است که اغلب برای درمان عفونت‌های ادراری استفاده می‌شود، و ۲-فنوکسی‌اتانول، یک عامل ضد میکروبی که می‌تواند برای نوزادان شیرده خطراتی ایجاد کند.

علی‌رغم اینکه این مواد روی برچسب‌های محصول وجود ندارند، در حال حاضر مشخص نیست که آیا آن‌ها عمداً وارد جوهرها شده‌اند یا اینکه برچسب‌های اشتباهی به تولیدکنندگان داده شده. همچنین ممکن است این مواد اضافی به دلیل آلوده بودن جوهر باشد.

در ایالات متحده، کنترل جوهر‌های خالکوبی به طور قابل توجهی کمتر از آژانس مواد شیمیایی اروپا (ECHA) است که بازار اروپا را تنظیم می‌کند. این امر تا حدودی به این دلیل است که که تا سال ۲۰۲۲، آمریکا جوهر‌های خالکوبی را به عنوان “مواد آرایشی” فهرست می‌کرد که تحت نظارت نبودند. در آن سال، کنگره قانون تنظیم مقررات نوسازی لوازم آرایشی و بهداشتی (MoCRA) را تصویب کرد که به FDA اجازه داد تا برای اولین بار جوهر‌های تاتو را تنظیم کند.

در ضمن این مطالعه فقط بر روی موادی با درصد ۲۰۰۰ قسمت در میلیون (ppm) یا بیشتر متمرکز بود. با این حال، در اروپا، موادی در محدوده ۲ ppm نیز بررسی می‌شوند.

گام بعدی ارزیابی رنگدانه‌های ممنوعه در اروپا است تا مشخص شود آیا همین اجزا در آن‌ها یافت می‌شود یا خیر.

سویرک می‌گ.ید: “بیشتر هدف ما از این تحقیقات، بر توانمندسازی هنرمندان و مشتریانشان متمرکز است. هنرمندان تاتو، حرفه‌ای‌های جدی‌ای دارند که زندگی خود را وقف این صنعت کرده‌اند و بهترین نتایج ممکن را برای مشتریان خود می‌خواهند.  ما در تلاش هستیم تا مشخص کنیم که در تولید و برچسب‌گذاری کاستی‌هایی وجود دارد. »

جوهر تاتو وگان چیست؟

علی‌رغم یافته‌های مربوط به موسمن و همکارانش، مردم به طور فزاینده‌ای در مورد انواع موادی که در بدن خود می‌گذارند محتاط هستند. به ویژه، وگان‌ها نگران این هستند که جوهر‌های خالکوبی حاوی موادی باشند که از اجزای حیوانی داشته باشند.

اگرچه جوهر‌های باکیفیتی وجود دارد که در حال حاضر گیاه‌ی هستند، اما هنوز بسیاری از جوهر‌ها حاوی موادی مانند گلیسیرین هستند که از چربی‌های حیوانی به دست می‌آیند. گلیسیرین به عنوان تثبیت‌کننده اغلب همراه با ژلاتین که از استخوان، غضروف و پوست حیوانات به دست می‌آید، استفاده می‌شود. گاهی اوقات از زغال استخوان در جوهر‌های سیاه نیز استفاده می‌شود، زیرا می‌تواند رنگدانه قوی‌تری ایجاد کند.

مراقبت‌های بعدی و تجهیزات کمکی نیز می‌تواند برای گیاهخواران مشکل ایجاد کند. به عنوان مثال، کاغذ شابلون می‌تواند حاوی لانولین باشد که از پشم گوسفند به دست می‌آید، در حالی که موم و صابون‌ها در مراقبت‌های بعدی نیز می‌توانند حاوی موم زنبور عسل باشند.

اما با وجود این مسائل، هنوز گزینه‌های مقرون به صرفه زیادی برای افرادی که می‌خواهند از این مواد دوری کنند وجود دارد.

این مقاله در مجله Analytical Chemistry منتشر شده.