کپسول CapScan بخورید تا دقیق‌ترین اطلاعات از قسمت فوقانی روده شما بدهد –


برای اطلاع از مشکلات و بیماری‌های دستگاه گوارش یک فرد، پزشکان معمولا نمونه‌های مدفوع به‌دست‌آمده از آن فرد را تجزیه و تحلیل، از یک سری آزمایش‌های خونی استفاده می‌کنند یا از شیوه آندوسکوپی بهره می‌برند. با این حال، مدت‌هاست که کپسول‌های خوردنی هم طرفداران خاص خودشان را دارند. این کپسول‌ها را می‌شود خورد تا حین حرکت در دستگاه گوارش اطلاعات جمع‌آوری و ارسال کنند. هر چقدر این کپسول‌ها تصاویر پروضوح‌تری ارائه کنند و فناوری آنها پیشرفته‌تر باشد، بیشتر می‌توانند کاربردی شوند.

حالا ادعا می شود که یک کپسول قابل بلع جدید با روش متفاوتی اطلاعات بسیار دقیقی از وضعیت روده ارائه می‌کند. این کپسول عکس نمی‌گیرد، بلکه نمونه قسمت فوقانی دستگاه گوارش را جمع‌آوری می‌کند.

این دستگاه که به عنوان CapScan نامیده می‌شود توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا – دیویس، دانشگاه استنفورد و استارتاپ Envivo Bio Inc مستقر در سانفرانسیسکو ساخته شده است.

به گفته محققان، از آنجا که باکتری‌ها، پروتئین‌ها و سایر مواد موجود در نمونه های مدفوع عبارتند بیشتر فقط نشانگر وضعیت قسمت پایین روده بزرگ هستند نیاز به چنین کپسول‌هایی که از قسمت‌های دیگر روده اطلاعات بدهند، بیشتر است.

بیشتر متابولیت‌ها در روده‌ کوچک ساخته می‌شوند، تبدیل می‌شوند و وارد مدفوع نمی‌شوند. اینجاست که CapScan وارد می‌شود.

این دستگاه از یک پوسته پلیمری تشکیل شده است. هنگامی که کپسول خورده می شود و به روده کوچک می رسد، پوشش حساس به pH روی دستگاه حل می شود و یک دریچه یک طرفه را آشکار می‌کند. این دریچه اجازه می دهد تا مایع گوارشی به داخل محفظه کپسول کشیده شود و حجم آن بیشتر شود.

هنگامی که محفظه پر شد، دریچه آن دیگر بسته می‌شود و مایعات قسمت پایینی روده را جمع‌آموری نمی‌کند. هنگامی که کپسول یکبار مصرف با مدفوع دفع می شود، بازیابی می شود و محتویات آن تجزیه و تحلیل می شود.

در آزمایشات انجام شده بر روی ۱۵ داوطلب سالم، تجزیه و تحلیل CapScan تفاوت‌های قابل توجهی را بین نمونه‌های روده کوچک و مدفوع در مورد باکتری ها، ویروس ها، پروتئین‌های و متابولیت‌های غذا نشان داد.

یعنی از آنجا که ۹۰ درصد هضم انسان در قسمت فوقانی روده اتفاق می‌افتد، اگر از همان قسمت روده هم بتوانیم نمونه مستقیم بگیریم به اطلاعات بیشتری می‌رسیم.

این تحقیق در دو مقاله منتشر شده در مجلات Nature و Nature Metabolism منتشر شده است.